Decyzją św. Jana Pawła II obraz Matki Bożej Załęskiej trafił na Watykan.

Jeszcze przed formalnym „zniesieniem” stanu wojennego miała miejsce druga pielgrzymka Ojca św. Jana Pawła II do Ojczyzny. I wówczas, 22.VI.1983 r., podczas uroczystej Mszy św. na krakowskich Błoniach działacze nielegalnej wówczas „Solidarności” Regionu Małopolska wręczyli Ojcu Świętemu oryginał Obrazu powstałego w obozie w Załężu.
Jan Paweł II mówił wówczas:
„Pragnę […] wyznać wraz z wami prawdę o Dobrym Pasterzu na tle […] [sześciu] wieków przedziwnej obecności Bogarodzicy w tym Wizerunku, który nas wszystkich duchowo zespala i jednoczy — czyż to nie dzieło Dobrego Pasterza? Wszak wiemy, że troszczy się On nade wszystko o zachowanie jedności swej owczarni. Troszczy się o to, ażeby nikt nie zginął — i sam szuka zagubionej owcy.
[…] Jezusie Chrystusie człowiek powołany jest do zwycięstwa […].
[…] Do zwycięstwa powołany jest każdy człowiek. I powołany jest każdy Polak, który wpatruje się w przykłady swoich świętych i błogosławionych, […] [znaku] mocy, która płynie od Chrystusa — Dobrego Pasterza. Tej mocy, która jest potężniejsza od każdej ludzkiej słabości — i od każdej, choćby najtrudniejszej sytuacji, nie wyłączając przemocy. Proszę was, abyście te słabości, grzechy, wady, sytuacje, nazywali po imieniu. Abyście z nimi wciąż się zmagali. Abyście nie pozwolili się pochłonąć fali demoralizacji, zobojętnienia, upadku ducha. Dlatego patrzcie wciąż w oczy Dobrego Pasterza:
‘Chociażbym chodził ciemną doliną, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną’ Ps 23 [22], 4.
Ukoronowanej Matce mówimy [zaś] słowami pieśni: ‘Wiary ojców bronić będziem pod tym znakiem’, ale bardziej jeszcze prosimy, by Ona sama strzegła tej wiary w nas i w przyszłych pokoleniach, byśmy przeniesieni do królestwa umiłowanego Syna, trwali w nim i dostępowali Odkupienia odpuszczenia grzechów, by nic nie zdołało zagasić w nas tej nadziei”.
Wówczas nie zdołało. Oby i dziś też nie zdołało zgasić…