hen od Nazaretu dróżek odeszliśmy, Krzyże z Madonnami gdzieś za nami, w świat szeroki i szalony zbłądziliśmy, pod dziwnymi gwiazdami
rzeczywistość płynie rzeką, jak to zwykle czyni, my daleko odbiegamy, w różu szklankach błoto z dzbanka przelewamy na pustyni
umysł śpi pod uschłym drzewem i majaki rządzą senne: chcę to mam, pożądam - biorę, śmieję się - niech inni płaczą, czegoś brak - wybucham gniewem, wyprzedając to co cenne, kupię każdą nową zmorę, kupię co mi sprzedać raczą
wariat wśród wariatów tłumu, pędzą aż się kręci głowa
stańcie, oto jest Królowa zdrowej wiary i rozumu, stańcie, oto ocalenie i ucieczka żeby stanąć, Ona stoi gdzie wytchnienie, Ona jest do Niego bramą
I gdy świat tak mocno pchnięty w zamęt, w wyścig zatracenia, Ona jest, gdzie pokój święty i gdzie pewność jest zbawienia.
